Źródło: mlodzikonsekrowani.pl

Czuję się zaszczycony, wyróżniony a jednocześnie mam sporo obaw… Zajmuję się w pracy kryzysami, depresjami osób duchownych, a zaproponowano mi mówić o radości. Ciekawe. To chyba jakaś prowokacja :)

Bardzo pięknie na temat życia konsekrowanego i czerpania z niego radości napisał papież Franciszek w opublikowanym 21 listopada 2014 roku liście apostolskim z okazji „Roku życia Konsekrowanego”. Myślę, że wszyscy go czytaliście i dobrze znacie. Nie będę go komentował, aczkolwiek do niektórych stwierdzeń pozwolę sobie nawiązać.

Powiem wam, co rozumiem przez radość, jaką może mi dać życie konsekrowane, moje życie. Nam na ogół wydaje się, że radość to jakiś szczególny dar, prezent od Boga. To taki stan, kiedy wszyscy mnie kochają… (Nota bene, wiecie, że to jest niemożliwe, aby wszyscy was kochali. ALE, JEŚLI PEWNEGO DNIA ODKRYJECIE, ŻE WSZYSCY WAS KOCHAJĄ, TO MACIE TRZY MOŻLIWOŚCI: UMARLIŚCIE, ZOSTALIŚCIE GENERAŁEM ZAKONU, ALBO PO PROSTU ZNALEŹLIŚCIE SIĘ W PSYCHIATRYKU.) A ja uważam, że to nie prawda. Otóż radość, prawdziwą radość odczuwam wówczas, kiedy wiem, że to moje miejsce. Nie ma nic gorszego, jak żyć w przekonaniu, że nie jestem na moim miejscu. To tak trochę marnowanie życia. Więc ja odczuwam radość. Drugi ogromny powód do radości znajduje się w moim założycielu. Wierzę, że jeśli Kościół go uznał i mój zakon istnieje, to jest dobry. Nie tracę życia. Moje życie w tej duchowości ma sens… Ale do sensu jeszcze wrócimy. Papież Franciszek w adhortacji pisze do nas, że nasi założyciele są bardzo ważni. My mamy szukać, odnawiać naszą tożsamość, ale nie żyć ułudą. Nie mamy próbować przenieść czasów mojego założyciela do naszych współczesnych realiów. Moja świętość nie zależy od tego czy się będę ubierał czy jadł tyle i tak jak mój założyciel. Ale moja radość z życia będzie na tyle autentyczna, na ile mi się uda przeżyć moje życie w duchu mojego założyciela. Czyli na ile jego idee, sposób dążenia do Jezusa uda mi się przekuć na nasze czasy. Mówiąc współczesnym językiem, na ile uda mi się updatować moje życie życiem mojego założyciela. Wreszcie radość jest u podstaw świętości, bo znajduje się, zawiera się w nadziei. Nie ma świętości w smutku. „Smutny święty to żaden święty”. Św. Paweł pisał: „Nie bądźcie smutni, jak ci którzy nie mają nadziei…”

2015.07.16 Matki Bożej Szkaplerznej 10

Dnia 16 lipca 2015 r., po 3 dniach przygotowań duchowych do Uroczystości Matki Bożej z Góry Karmel, które prowadził O. Kazimierz OCD, odbyła się uroczysta Msza Św. koncelebrowana pod przewodnictwem ks. bpa Jerzego Mazura SVD. Licznie przybyli kapłani i wierni zgromadzili się w naszej się kaplicy, którą mimo trwających prac budowlanych, przygotowałyśmy specjalnie na tę okazję.

Święta Maryjo, Dziewico kontemplacji
Królowo i Ozdobo Karmelu
Łagodne tchnienie Ducha Świętego,
Żywy Płomieniu Miłości.
uproś nam ducha modlitwy
i uczyń nas świadkami obecności Boga w życiu.
Ucz nas ścieżek, które prowadzą na Świętą Górę chwały.

Uroczystość Matki Bożej z Góry Karmel
16 lipca 2015 r.

Serdecznie zapraszamy do wzięcia udziału
w duchowym przygotowaniu do największej uroczystości
w Zakonie Karmelitańskim.

W dniach 13-15 lipca 2015 r. w klasztornej kaplicy w Witynach,
zostanie odprawione uroczyste Triduum
ku czci Najświętszej Maryi Panny z Góry Karmel.

Codziennej Eucharystii o g. 18.30 będzie przewodniczył
o. Kazimierz - karmelita bosy z Krakowa.

Dnia 16 lipca w Uroczystość Matki Bożej z Góry Karmel

O godz. 18.30 – Uroczysta Msza Święta pod przewodnictwem
J.E. Ks. Bpa Jerzego Mazura.

Czciciele Matki Bożej z Góry Karmel
będą mogli przyjąć Szkaplerz karmelitański.

Dnia 16 lipca nastąpi również premiera płyty
dedykowanej Ojcu Świętemu Franciszkowi, zatytułowanej:

„Nadzieja Pielgrzymująca – karmelitanki bose i przyjaciele”.