Karmel Maryi Matki Nadziei

Do Ełku przybyłyśmy 01.10.2004 r. na zaproszenie Ordynariusza Diecezji Ełckiej ks. Biskupa Jerzego Mazura, który dostrzegał wielką potrzebą istnienia klasztoru kontemplacyjnego w Ełku. Naszej małej - początkowo pięcioosobowej, później czteroosobowej wspólnocie karmelitańskiej (złożonej z sióstr pochodzących z trzech klasztorów), została powierzona misja tworzenia nowej fundacji Karmelu i zaszczepienia charyzmatu kontemplacyjno - terezjańskiego w tej najbardziej na północny-wschód wysuniętej części Polski. Nasz apostolat polega na modlitwie i ofierze dla dobra całego Kościoła i zbawienia każdego człowieka. Niesiemy w swych sercach pragnienia i niepokoje tych wszystkich, którzy proszą nas o pomoc i na nią liczą. Trwając w zjednoczeniu z Chrystusem, przedstawiamy Bogu w sposób szczególny ważne sprawy i przedsięwzięcia diecezji ełckiej, której stałyśmy się cząstką. Modlitwą obejmujemy naszych Pasterzy, kapłanów i seminarzystów, osoby życia konsekrowanego, wszystkich diecezjan.

Pierwszą Patronką naszego Klasztoru jest Maryja Matka Nadziei – z Nią i przy Niej uczymy się, jak zawierzyć wbrew wszelkiej nadziei i jak tę nadzieję nieść potrzebującym, żyjącym tu ludziom, borykającym się z wieloma problemami i trudnościami. Z ufnością i miłością kroczymy w naszej wędrówce wiary, ścieżkami Św. Teresy od Dzieciątka Jezus.

Przez pierwsze cztery lata, tymczasowo mieszkałyśmy w wydzielonej części domu parafialnego przy katedrze ełckiej. Był to czas wzmożonej modlitwy i działania, by przygotować odpowiednie miejsce i rozpocząć budowę klasztoru. W tym czasie posługę kapłańską sprawował w naszej wspólnocie ks. Infułat Włodzimierz Wielgat, wspomagając nas duchowo we wrastaniu w nową diecezję. Od 17 lipca 2008 r. kapelanem naszej wspólnoty został ks.Jacek Uchan. 8 września 2005 roku otrzymałyśmy ziemię pod budowę, a 16 lipca 2006 roku ks. Bp Jerzy Mazur poświęcił ustawiony tam krzyż. Ponad rok trwały prace nad przygotowaniem specjalistycznej dokumentacji architektoniczno-budowlanej pod kierunkiem p. inż. Arch. Andrzeja Chwaliboga z Białegostoku.

26 kwietnia 2007 roku wraz z Maryją Matką Dobrej Rady, dzięki wielkiemu zaangażowaniu i wyjątkowym staraniom Biskupa naszej diecezji oraz ogromnej ofiarności i życzliwości wielu diecezjan i dobroczyńców z całej Polski, udało się rozpocząć dzieło budowy nowego klasztoru. Nieocenioną pomocą przy budowie klasztoru okazała się troska i praktyczne rady ekonoma diecezjalnego ks. Prałata Tadeusza Hermana. Boża Opatrzność czuwała nad nami i prace budowlane niezwykle szybko posuwały się do przodu. Dnia 1 października 2007 w czasie pierwszej uroczystej Eucharystii sprawowanej na placu budowy ks. Bp Jerzy Mazur dokonał wmurowania i poświęcenia kamienia węgielnego.

Do końca roku 2007 udało się wymurować mury piwnic pod całym budynkiem oraz pokryć dachem wszystkie kondygnacje wschodniego skrzydła klasztoru i tak oto zakończony został pierwszy etap budowy. Od początku roku 2008 większość prac budowlanych skupiła się wokół wykończenia części pierwszego skrzydła klasztoru. Prace wykończeniowe z uwagi na swą specyfikę zajęły nieco więcej czasu, sukcesywnie dokonywano montażu okien i drzwi oraz montażu wszystkich wewnętrznych instalacji: elektrycznej, wodno-kanalizacyjnej i grzewczej. Jednocześnie trwały prace na pozostałej części budynku: nad piwnicami udało się wymurować ściany parteru i pietra oraz pokryć je monolitycznym stropem, by zabezpieczyć mury przed zimą.

Dnia 8 grudnia 2008 roku w uroczystość Niepokalanego Poczęcia NMP, po długim oczekiwaniu, mogłyśmy nareszcie zamieszkać we własnym klasztorze, zajmując pierwsze, częściowo wykończone – wschodnie skrzydło budynku.

Do użytkowania zostały udostępnione tam parter i piętro, gdzie znajdowały się następujące pomieszczenia: kaplica zewnętrzna i wewnętrzna, 6 cel, kuchnia, refektarz i pokoje gościnne z rozmównicą, w piwnicy uruchomiona została kotłownia na paliwo stałe.

W roku 2009 zakończyłyśmy prace wykończeniowe w piwnicy, zyskując kilka nowych pomieszczeń, przeznaczonych na pracownie. Natomiast w drugiej części budynku, która pozostała w stanie surowym, udało się wymurować ściany poddasza i całość pokryć dachem.

Rok 2010 był dla nas szczególnie błogosławiony, gdyż zdołałyśmy wykończyć mieszkalne poddasze w zajmowanej przez nas części budynku i tym samym zakończyłyśmy prace budowlane w użytkowanym skrzydle. Udało się również zakończyć murowanie ścian w docelowej kaplicy i pokryć je dachem. Wokół całej budowy utwardziłyśmy drogę, kładąc tam płyty drogowe.

Powierzamy się ufnie Opatrzności Bożej i mamy nadzieję, że znajdą się dobre serca ludzkie gotowe przyjść nam z pomocą, podobnie jak było przez miniony czas trwania budowy. Mamy świadomość tego, że zakończenie całości inwestycji z pewnością trzeba rozłożyć na kilka lat. Z radością przyjmujemy wszystko to, co Pan dla nas przygotował i co chce nam dać, aby posuwać budowę małymi kroczkami do przodu.

Nosimy w naszych sercach intencje wszystkich naszych dobroczyńców i nieustannie powierzamy je Panu w błagalnej i dziękczynnej modlitwie.